tag:blogger.com,1999:blog-4634925856866798983.post9071334901508929314..comments2023-10-17T02:50:10.966-07:00Comments on Ponto de Encontro: O professor sempre injustiçadoMariekehttp://www.blogger.com/profile/11864906689964679854noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4634925856866798983.post-91414483002969735902008-10-18T15:54:00.000-07:002008-10-18T15:54:00.000-07:00Comovente a tua história sobre o teu mestre.A situ...Comovente a tua história sobre o teu mestre.<BR/>A situação dos professores jovens em Portugal está péssima.<BR/>Nós os velhos sofremos ao ver as dificuldades por que estãoa passar.<BR/>Eu que nunca fui muito de manisfestações de rua mas fiz uma pela primeira vez há um tempo, e acho que emNovembro farei outra.<BR/>Dos meus mestres de escola guardo recordações e gratidão a um em especial....Professor Girão..que anos mais tarde viria a ser um político reconhecido ainda hoje e presidente de Câmara de Aveiro.<BR/>Numa altura má de vida familiar em que os meus pais nem tempo tinham para pensar no meu futuro..e havia prazos a cumprir ele foi comigo a todol o lado tratando de tudo para eu continuar a estudar e ser o que não sou hoje, uma engenheira que virou professora,<BR/>Um abraçoMariekehttps://www.blogger.com/profile/11864906689964679854noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634925856866798983.post-17445799374808150782008-10-18T14:24:00.000-07:002008-10-18T14:24:00.000-07:00O meu primeiro Mestre , tiña eu 6 anos , foi Don M...O meu primeiro Mestre , tiña eu 6 anos , foi Don Manuel .<BR/>Lembro sempre vestido con unha americana con remendos nos cóbados e o puños roídos de vellos e desgastados que estaban . Sempre con un cigarro entre os dedos os cales tiñan xa de seu, un color pardo amarillento a forza de tanto tabaco. <BR/> O pelo escaso e branco , peiteado para atrás, facía surcos que deixaban ver unha incipiente calvicie.<BR/>Don Manuel nos seus tempos mozos , era de ideoloxía republicana , por iso cando a guerra civil, foi condeado a morte e posto fronte a un pelotón de execución. Un súbito desmaio dou con el no chan antes mesmo antes de ser fusilado e os seus verdugos non repararon no caso e puido escapar con vida de entre os cadáveres dos demais axustizados.<BR/><BR/>A “Xustiza” perdooulle logo a vida , pero desterrouno para sempre da súa vila natal , e dese xeito, a principios da década dos anos 40 chegou o mestre a vila de Muros.<BR/><BR/>Dou escola i ensinou nos anos que estivo aquí a dúas xeracións de muradáns . Discreto calado, afable, e sobre todo unha gran persoa e un magnifico MESTRE.<BR/><BR/>Nunca se me esqueceran as historias que el nos contaba os nenos para facer un pouco mais amena a clase , historias como aquelas que falaban do Rei que era estúpido e criase vestido con un traxe imaxinario que lle confeccionaban dous pícaros xastres e que aseguraban que solo podían ver as xentes intelixentes.<BR/>Ou o conto de como o paxaro Cuclillo para despistar o Milano agochábase entre as herbas do chan mimetizandose entre a vexetacion.<BR/><BR/>Creo que don Manuel , a pesar dos poucos anos que eu tiña daquela, influíu decisivamente na miña vida na forma de vela e na maneira de vivila.<BR/>Por iso lembro con un grande respecto e un sincero agarimo, a figura de Don Manuel , O meu MESTRE.<BR/><BR/><BR/>Apertas, mestraAnonymousnoreply@blogger.com